Geçen hafta sonundaki süper motive, güllük gülistanlık girişten sonra, bugün biraz aynı şekilde motive olmakta zorluk çekiyorum. Sabah kalktım ve her yerim ağrıyordu, onun ötesinde burnu akan ve beni pek de bırakmak istemeyen kızımı bırakıp, Starbucks Caddebostan'a geldim. Hani bazı günler insan kendini kendi kabuğunda iyi hissetmez ya, işte öyle bir gün. Sol omzum uyuşuyor, kulaklığım cızırdadığından telefonla konuşamıyorum,vs.
İşte böyle günler sık olacak, sizin de başınıza sık gelecek. Hangi ortamda olursanız olun. Evde tek başınıza, sevmediğiniz ofisinizde, artık her nerdeyseniz. Bu halimden şuan kendim cıkabilmemin yollarını bulmam lazım. Hani iyi bir yol! Bu durumdayken, aklımda bu çıkış stratejisi beliriversin ve ben nerde kaldıysam devam edebileyim. Şöyle deneyelim:
- Akşam eve gittiğimde, yatağımda gözlerimi kapattığımda, bugün ne yaptım diye düşününce, kendi geleceğim için bir adım attığımı söyleyebileyim. Neden mi? Çünkü bu insana kendini iyi hissettiriyor. Bugünüm boş geçmedi diyebileyim.
- Akşam evime geldiğimde, kızımdan boşu boşuna ayrı kalmamış olduğumu bileyim. Ayrı kaldım, çünkü bunu, şunu yaptım.
Bence siz de önünüze bomboş bir sayfa alın ve kendi çıkış stratejinizi not alın. Bomboş sayfaya sizi motive edebilecek, bir iki şey yazın.
Sanırım şuan benim için bu ikisini düşünmek yeterli olacak. Bu sayfayı ama arada bir aktualize etmek gerekecek.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen